... Ik heb een e-mail. Van een jonge Australiër genaamd Nick Jaffe.
Ik deed het gewoon, mijn eerste “Non-conformist” te koop op Ebay in de VS. Hij vertelde me, dat hij in de voetsporen van zijn overleden vader naar Duitsland kwam, uitzoeken, wat voor persoon was zijn vader?. Helaas heeft hij hem nooit echt leren kennen, omdat hij te vroeg is overleden.
Na een jaar in Duitsland begon hij zich zorgen te maken. Hier had hij er al een “Naar huis”, dit is waar zijn wortels liggen. Hij groeide op in het andere huis, Australië. “Er zit zo'n lang stuk tussen... ik zou het graag willen weten, wat is er op weg naar huis.” Hij had net het boek van Tanja Aebi gelezen, die de wereld was rondgevaren in een 8 meter lange boot, als de jongste vrouw. Deze reis fascineerde hem. Dus hij paste in het plan, naar huis varen. Maar hij moest nog leren zeilen.
Voor de reis wilde hij mijn eerste “Non-conformist” kopen. Maar ik raadde het af. “De boot is over zijn hoogtepunt heen.”
Twee maanden later ontmoetten we elkaar voor koffie in Berlijn. Hij had veel boeken en tijdschriften over zeilen gelezen, had de indruk, men moet 20.000 Investeer alleen in apparatuur. “Wat heb ik echt nodig?? Dus ... als ik het minimalistisch opvat?” - “Alles wat je echt nodig hebt is een stabiele boot, een papieren kaart en een draagbare GPS”, was mijn antwoord.
Een paar maanden later kreeg ik een e-mail uit Engeland. “Ik heb een oude Contessa 26 gekocht”, sagte er, “Tanja Aebi had er ook zo een. Maar er is nog veel te doen.” Ik adviseerde hem, om de boot naar Hamburg te brengen, om het daar in te halen. Ik zou daar een grote hulp kunnen zijn. Ik heb ook aangeboden om te helpen met de overdracht, leer hem onderweg zeilen. Een paar dagen later zat ik al in de bus naar Londen.
Twee spannende en turbulente weken later ging ik van boord in Nederland, omdat ik terug moest naar Duitsland, mijn vakantie was voorbij. in Emden, aan het einde van de standmastroute, Ik wilde terug aan boord komen, voor de zeepassage naar Cuxhaven. Maar een week later kreeg ik een e-mail. Hij was omgedraaid op het IJsselmeer. “Ik realiseerde me een beetje: Australië is in de tegenovergestelde richting” schreef hij met een smiley erachter. Op mijn bezwaar, dat de boot echt nog veel werk nodig heeft, voorbereid zijn op de Atlantische Oceaan, hij antwoorde “Dat doe ik onderweg.”
Het was laat in het seizoen. Maar alles werkte. Hij heeft tenslotte veel werk gestoken in het schip op de Canarische Eilanden, zeilde in april over de Atlantische Oceaan naar Antigua, moest er voor het orkaanseizoen weer heen vluchten en voer naar New York, waar hij familie was en een tijdje werk vond. Omdat het Panamakanaal veel geld kost, Nick nam uiteindelijk een onconventionele route, om naar de Stille Oceaan te gaan: Hij liet de boot in een trailer door de VS naar Californië brengen en volgde in een huurauto.
Tien jaar geleden schreef ik een groot portret van Nick voor de YACHT. Der Titel “Met zes rozijnen naar Australië”.
Voordat hij vertrok, ontmoette Nick de Australische filmproducent Jack in Berlijn, die Nick keer op keer bezocht onderweg. Uit de reis is een fantastische documentaire voortgekomen: “tussen huis”. Of in het Duits (Ondertiteling mogelijk): “Twee mat”. Een man die tussen zijn twee huizen reist.
Ik blijf erin verschijnen. Leuke anekdote trouwens by: In een dorpje in Virginia / USA werden we uitgenodigd voor een barbecue op een andere boot. Plots vroeg een van de andere gasten me “zeg eens, ben jij niet het type uit 'Between Home'?”
Nick's en mijn avontuur samen “Sterrenbeeld” is 13 jaren terug. Maar ik heb deze spannende weken net kunnen herbeleven, omdat Nick onlangs is geweest (langverwacht van mij) Boek uitgebracht. Daar lees je het hele verhaal. Zijn standpunten zijn ook opwindend, hoe hij mijn reacties en gedrag waarnam?. ZEER de moeite waard om te lezen! 🙂
Hier zijn mijn blogberichten van toen:
Dover - vertrekhaven naar Nederland
Je kunt de film hier bekijken:
En hier is het boek:
